Ο ΑΠΟΕΛ ήταν για πρώτη φορά μετά από καιρό η ομάδα που θέλουν να βλέπουν οι οπαδοί του. Η απόδοση και η διάθεση των παικτών έφερε ξανά τα χαμόγελα αισιοδοξίας ανάμεσα σε όλους και ίσως την πικρία του γιατί πρέπει να φτάνει μου συχνά πυκνά στην άκρη του γκρεμού προτού αφυπνιστούμε. Ο Φινκ άλλαξε σύστημα και με το 4-4-2 έδωσε στην ομάδα την επιθετικότητα που της έλειπε και τα κατάλληλα στηρίγματα στον Σιέρινταν. Μπορεί να μην σκόραραν οι επιθετικοί μας αλλά τα τρία γκολ ήταν επιστέγασμα της πολύς καλής μεσοεπιθετικής λειτουργίας της ομάδας μας. Μπορεί λοιπόν στα αρχικά στάδια του αγώνα να παρατηρήθηκαν κάποια κενά στην αμυντική λειτουργία αλλά πολύ σύντομα η κατάσταση τέθηκε υπό έλεγχο.
Σε ατομικό επίπεδο αυτός που χαροποίησε περισσότερο τους οπαδούς μας ήταν ο Ντε Βινσέτι. Δεν ήταν μόνο το ωραίο γκολ που πέτυχε αλλά η γενική του παρουσία αφού έτρεξε αρκετά βοηθώντας την ομάδα και όταν αμυνόταν ενώ είχε ουσιαστική συμμετοχή και στο δημιουργικό κομμάτι.
Το 3-0 κάνει τον επαναληπτικό διαδικαστικού χαρακτήρα κάτι πολύ σημαντικό αφού η ομάδα θα μπορέσει να επικεντρωθεί πλήρως στο πρωτάθλημα. Εκεί όπου θα πρέπει να συνεχιστεί η καλή απόδοση αφού ο πρώτος και μεγαλύτερος στόχος είναι η κατάκτηση του τρίτου συνεχόμενου πρωταθλήματος.
Η αντίδραση λοιπόν θα πρέπει να έχει και διάρκεια.