Είναι γεγονός ότι δεν ξεκινήσαμε καθόλου καλά τον κρίσιμο Ιανουάριο. Όσοι εθελοτυφλούν είναι σε θέση να επιχειρηματολογήσουν ότι ο συγκεκριμένος μήνας δεν είναι κρίσιμος! αλλά δεν θα σταθούμε σε αυτό. Το ΑΠΟΕΛ προβλημάτισε τους πάντες όχι τόσο γιατί δεν κέρδισε Ανόρθωση και Απόλλωνα, αλλά γιατί η απόδοση του σε αυτούς τους αγώνες ήταν κάτω του μέτριου. Λένε κάποιοι και έχουν δίκαιο ότι στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον Απόλλωνα η ομάδα έδειξε κάποια από τα στοιχεία που ήταν έκαναν να διαπρέψει στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και στο διάστημα αυτό είχαμε κάποιες δυσκολίες, ιδιαίτερα στο τελευταίο εικοσάλεπτο όταν ο αντίπαλος κατάφερε να κρατήσει την μπάλα και να περιορίσει την πίεση που θέλαμε να εξασκήσουμε στον ελάχιστο δυνατό βαθμό.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς που για τους δικούς του λόγους επέλεξε να μην σηκωθεί ούτε μια φορά από τη θέση του στο πρώτο ημίχρονο, με τη σφύριγμα της λήξης παρέμεινε για αρκετά δευτερόλεπτα στη θέση του. Έβλεπε χωρίς να αντιδρά τους ποδοσφαιριστές του και σίγουρα στο μυαλό του θα στριφογύριζαν πολλά γιατί. Όλα αυτά τα γιατί πρέπει να απαντηθούν το συντομότερο δυνατό έτσι ώστε η ομάδα να επιστρέψει από αύριο στο δρόμο των επιτυχιών.
Όσο δεν κερδίζουμε η μουρμούρα και τα γιατί μεγαλώνουν οπότε η νίκη επί της ΑΕΠ είναι ο μόνος τρόπος για να επανέλθει η ηρεμία και τα δειλά χαμόγελα. Η αποστολή των ποδοσφαιριστών δεν θα είναι εύκολη και μόνο αν παρουσιαστούν σοβαροί και πιάσουν την απόδοση που μπορούν θα περάσουμε νικηφόρα.