Η διαχείριση της πίεσης

Η απρόσμενη απώλεια βαθμών στον πρώτο αγώνα της χρονιάς με την Αλκή έφερε όλων των ειδών τις αντιδράσεις. Ακραίες, φυσιολογικές και ότι άλλο μπορούν να θεωρηθούν από τον οποιονδήποτε. Τίποτα παράξενο και ασυνήθιστο όμως για τον ΑΠΟΕΛ. Μια ζωή μάθαμε να μπαίνει ψηλά ο πήχης των προσδοκιών όχι μόνο από τον κόσμο αλλά και από τους υπευθύνους. Ο Γιοβάνοβιτς εξάλλου είναι ο πρώτος που την τελευταία πενταετία επέλεξε να θέτει ψηλά τον πήχη για αυτό και οι επιτυχίες στην Ευρώπη. Το -6 από την κορυφή είναι πράγματι βαρύ και δημιουργεί πίεση προς όλους και περισσότερο προς τους ποδοσφαιριστές. Ξέρουν όλοι τους (παλιοί και νέοι) ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα ήθελαν από την αρχή της χρονιάς. Στόχος όλων ήταν να παίξουν στους Europa League αλλά δεν τα κατάφεραν. Στη συνέχεια η κατάκτηση του πρωταθλήματος αποτέλεσε και αποτελεί ακόμα τον μοναδικό στόχο που καλύπτει και τις προσδοκίες των οπαδών.

Η ομάδα δεν έχει καταφέρει να σταθεροποιήσει την απόδοση της σε ικανοποιητικά επίπεδα από τον Σεπτέμβριο και μοιραία μετά από κάθε απώλεια βαθμών ο κόσμος αντιδρά. Η πίεση προς όλους στον Αρχάγγελο είναι μεγάλη και θα πρέπει να βρουν τον τρόπο να τη διαχειριστούν αποτελεσματικά. Είναι μεγάλη γιατί η πορεία της ομάδας και βαθμολογική της συγκομιδή είναι τέτοια που δεν υπάρχει περιθώριο για απώλειες. Αυτή είναι η πικρή και κυπριακή πραγματικότητα αφού θα είναι δύσκολο έως αδύνατο να καλύψουμε μια διαφορά πέραν των 6 βαθμών.

Ο κόσμος εξακολουθεί να πιστεύει στην ομάδα. Τουλάχιστον μια μεγάλη μερίδα πιστεύει ότι με ουσιαστική μεταγραφική ενίσχυση και φορμάρισμα κάποιων βασικών παικτών θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε με αξιώσεις το πρωτάθλημα μέχρι τέλους.

Το αν θα γίνει αυτό είναι κάτι που θα φανεί στη συνέχεια. Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος έχει καλό κριτήριο και ξέρει να αναγνωρίζει και να εκτιμά.