Ευθύνες και μάλιστα τεράστιες σε όλους

Η νέα βαθμολογική απώλεια είχε και αυτή τη φορά τα ίδια χαρακτηριστικά με τις προηγούμενες. Μέτρια απόδοση σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, ανικανότητα να διαφυλάξουμε το υπέρ μας σκορ, νωθρότητα, έλλειψη αγωνιστικής πειθαρχίας και ατυχία. Με αυτά τα δεδομένα η ομάδα μας βρίσκεται εκ νέου στη τρίτη θέση της βαθμολογίας και ο προβληματισμός επανήλθε σε όλους. Δεν εξηγούνται διαφορετικά και οι χτεσινές συσκέψεις της ηγεσίας της διοίκησης αλλά και η συνάντηση της με τον Γιοβάνοβιτς σε μια προσπάθεια να βρουν το λάθος. Δυστυχώς οι ευθύνες δεν περιορίζονται μόνο στους ποδοσφαιριστές ενώ το ότι δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε αυτά τα χάλια δείχνει και την αδυναμία διοίκησης και τεχνικής ηγεσίας να εντοπίσουν και να διορθώσουν το πρόβλημα.

Έχουν λεχθεί και γραφτεί πολλά για το γιατί ενώ κερδίζουμε τα ντέρπι παρουσιάζουμε τεράστια αδυναμία να κερδίσουμε τους εκτός έδρας αγώνες με μικρομεσαίες ομάδες. Ο κόσμος βρίσκεται πραγματικά κάθε φορά στα όρια νευρικής κρίσης και η τελευταία ισοπαλία δεν χωνεύεται με τίποτα. Όταν κερδίζεις την Ανόρθωση και την επόμενη αγωνιστική δεν κερδίζεις την ΑΠΕΠ μπορείς να χαρακτηριστείς μαζοχιστής, ανίκανος και πολλά άλλα. Η ομάδα άθελα της στέλνει το μήνυμα ότι δεν μπορεί να κάνει όλα αυτά που πρέπει για να σπάσει το δίδυμο Ομόνοιας και Ανόρθωσης και πως ο δεύτερος γύρος θα είναι ακόμα πιο δύσκολος.

>

Τόσο η διοίκηση όσο και ο προπονητής αφήνουν να νοηθεί ότι το πρόβλημα της ομάδας μας στον τελευταίο αγώνα ήταν συγκεκριμένο και οφειλόταν στην προβληματική λειτουργία της μεσαίας γραμμής. Ναι μεν συμβαίνει και αυτό αλλά δεν μπορούμε να τα φορτώνουμε όλα σε συγκεκριμένους παίκτες. Γιατί ο Σατσιάς μένει στον πάγκο με τόσο μεγάλη ευκολία όταν ο Πίντο δεν έπεισε ποτέ ως βασικός; Γιατί ο Χαραλαμπίδης χαραμίζεται στην άχαρη και μη αποτελεσματική θέση του αριστερού μέσου; Πότε θα παίξει το ποδόσφαιρο που ξέρει ο Κοσόφσκι; Ποια μέτρα έλαβαν διοίκηση και τεχνική ηγεσία μετά την ισοπαλία με την ΑΕΠ για να μην επαναληφθούν ξανά τα ίδια χάλια;