Παρακολουθώντας τους αγώνες του Champions League τις τελευταίες δύο νύχτες αναπολήσαμε τις μεγάλες περσινές μας εμπειρίες στον κορυφαίο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό θεσμό. Βλέποντας την Ρεαλ να υποδέχεται την Μάντσεστερ Γιουνάιντετ για το ποιος θα περάσει από τους 16 στους 8 καταλάβαμε άλλη μια φορά το μέγεθος της περσινής μας επιτυχίας. Κάποια συγκεκριμένα γεγονότα, σε κάνουν να ερωτεύεσαι παράφορα. Τέτοια μέρα πέρσι, είχαμε κάνει δική μας την Λυόν όταν 5,000 ΑΠΟΕΛίστες από κάθε γωνιά της γης κατέκλυζαν το Ζερλαν. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει όμως ότι η κορύφωση του έρωτά μας πέρσι δεν θα ήταν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά τρεις βδομάδες μετά στην Λευκωσία, όταν στην παράταση ο Χιώτης θα απέκρουε εις διπλούν τα πέναλτι της Λυών.
Όταν έχεις κατακτήσει τα περισσότερα πρωταθλήματα στην Κύπρο, όταν έχεις σηκώσει τα πιο πολλά κύπελλα, όταν έχεις τα περισσότερα τρόπαια, όταν έχεις πάει δύο φορές στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν γίνεται παρά μόνο να είναι μόνιμα ερωτευμένος με τον Θρύλο των κυπριακών γηπέδων. Όταν έχεις επισκεφτεί τα πλείστα ευρωπαϊκά γήπεδα και έχεις αφήσει το οπαδικό σου στίγμα στο κάθε ένα από αυτά, τότε ο έρωτάς σου για την ομάδα σου είναι τόσο φανερός που ο καθένας μπορεί να τον αναγνωρίσει με ευκολία.
Το πάθος μας για την ομάδα είναι αυτό που μας κάνει να ξεχωρίσουμε από πολλούς άλλους φιλάθλους και οπαδούς.
Πόσο ερωτευμένοι μπορούμε να είμαστε με τον ΑΠΟΕΛ; H διαφορά ανάμεσα στους οπαδούς της δικής μας ομάδας σε σύγκριση με πολλών άλλων είναι μία. Ότι μοιάζει να είναι ότι για του περισσότερους φιλάθλους «οπαδικός έρωτας» για την ομάδα τους, για τον ΑΠΟΕΛίστα είναι «οπαδική ερωτική εξάρτηση»!