Είναι γεγονός ότι είχαμε ανάγκη μια σειρά από γεγονότα τα οποία θα λειτουργούσαν καταλυτικά έτσι ώστε να ξυπνήσει το ηφαίστειο του ΑΠΟΕΛ. Αυτό συμβαίνει εδώ και λίγο καιρό και είναι για αυτό που βλέπουμε εντός και εκτός γηπέδου να συμβαίνουν πράγματα που κάνουν τους οπαδούς μας αισιόδοξους. Η αρχή έγινε με την αποχώρηση της προηγούμενης διοίκησης και προπονητή, συνεχίστηκε με τις μεταγραφές και αποχωρήσεις παικτών και τη γενική συστράτευση που υπήρξε και βρίσκεται σε εξέλιξη. Διοίκηση και τεχνική ηγεσία δουλεύουν καθημερινά σε όλους τους τομείς που υπήρξαν προβληματικοί για μήνες ενώ και οι παίκτες ανταποκρίνονται πολύ καλύτερα από προηγουμένως.
Τα αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής έφεραν μια έκρηξη ενθουσιασμού σε όλους μας. Όχι μόνο κερδίσαμε την Ανόρθωση αλλά είδαμε τις ομάδες της Λεμεσού που προπορεύονται να μην κερδίζουν. Ενώ όλος ο ενθουσιασμός είναι επιθυμητός χρίζει προσοχής αφού μπορεί να μας αποπροσανατολίσει.
Ο ΑΠΟΕΛ δεν έγινε υπερομάδα από την μια μέρα στην άλλη. Εξακολουθούμε να έχουμε χτυπητές αδυναμίες οι οποίες όμως καλύπτονται από την καλή ψυχολογία και την υπερπροσπάθεια που γίνεται μέσα στο γήπεδο.
Ο Απόλλων έρχεται στο ΓΣΠ με τα δικά του προβλήματα αφού ο προπονητής τους αμφισβητείται πλέον ανοικτά από μερίδα κόσμου. Η δυναμική που αποκτήσαμε είναι σημαντική αλλά από μόνη της δεν αρκεί για να κερδίσουμε τον τρίτο κατά σειρά καθοριστικό αγώνα. Είναι ο δυσκολότερος και γίνεται ακόμα περισσότερο γιατί η ομάδα του Κίρζη έρχεται λαβωμένη και μόνο με σοβαρότητα και καλή απόδοση θα τους κερδίσουμε.