apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Οι μανιέρες και οι νόρμες του Φαν Χάαλ φρέναραν την παρουσία του Ντι Μαρία, που στην πρώτη του χρονιά στο «Ολντ Τράφορντ» εμοιαζε εντελώς έξω από τα νερά του. Tα δύο γκολ που πέτυχε ο Ανχελ ντι Μαρία στον ημιτελικό του Κόπα Αμέρικα απέναντι στην Παραγουάη, σε συνδυασμό με τη γενικότερη παρουσία του στα γήπεδα της Χιλής, έριξαν νερό στον μύλο της κουβέντας σχετικά με την απόδοση του Αργεντινού στην πρώτη σεζόν του στο «Ολντ Τράφορντ».
Η συνολικότερη εικόνα του Ντι Μαρία με τη φανέλα της «αλμπισελέστε» θύμισε εν πολλοίς τον παίκτη που οδηγούσε τη Ρεάλ Μαδρίτης στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 2014 και ταυτόχρονα τον άνθρωπο που μαζί με τον Μαστσεράνο έπαιζαν καταλυτικό ρόλο στην πρόκριση της Αργεντινής στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το περασμένο καλοκαίρι.
Για τους συγκεκριμένους λόγους το ποσό των 75 εκατ. ευρώ που εκταμιεύθηκε από τον κορβανά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που κατέθετε χρυσάφι στα πόδια του, έμοιαζε απολύτως δικαιολογημένο. Παρά ταύτα η πρώτη χρονιά στους «κόκκινους διαβόλους» του ανθρώπου που αποτέλεσε την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ δεν ήταν σε καμία περίπτωση ανάλογη των προσδοκιών. Ο Αργεντινός κινήθηκε σε ρηχά νερά, σε μια χρονιά που δεν πήγε όπως θα περίμεναν τόσο οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ όσο και ο ίδιος.
Παρά το γεγονός πως βρέθηκε στην τρίτη θέση των κορυφαίων «πασαδόρων» της Πρέμιερ Λιγκ με δέκα ασίστ, πίσω από τους Φάμπρεγκας και Καθόρλα, τα μόλις τρία γκολ που πέτυχε σε συνδυασμό με τη γενικότερη εικόνα του στο γήπεδο δεν άφησαν ικανοποίηση και κυρίως δεν δικαιολόγησαν τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την απόκτησή του.
Και για να είμαστε απολύτως δίκαιοι, ο Ντι Μαρία δεν κόλλησε ποτέ στο σύνολο του Φαν Χάαλ. Ηταν σαν μια περίπτωση ενός πανάκριβου προϊόντος που όση αξία και αν έχει μόνο του, δεν κολλάει σε μια συνταγή ενός μάγειρα που την έχει φανταστεί και την εκτελεί διαφορετικά.
Η αλήθεια λοιπόν είναι πως ο Ολλανδός τεχνικός της Γιουνάιτεντ είναι ένας διαφορετικός «μάγειρας» που δουλεύει τις συνταγές με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Ο Φαν Χάαλ δεν καταλαβαίνει από αστέρες και πάνω απ’ όλα βάζει ως προτεραιότητα το καλό του συνόλου και όχι των προσώπων. Οι μανιέρες και οι νόρμες του Ολλανδού φρέναραν την παρουσία του Ντι Μαρία, που στην πρώτη του χρονιά στο «Ολντ Τράφορντ» έμοιαζε εντελώς έξω από τα νερά του. Σε μια ομάδα που πορεύτηκε με παίκτες που βρίσκονταν με το ένα πόδι προς την έξοδο, όπως ο Φελαϊνί και ο Γιανγκ, ο Ντι Μαρία όπως και ο Φαλκάο και οι λοιποί αστέρες περιορίστηκαν.
Παρά τη γενικότερη παρουσία του ο Αργεντινός πριν από μερικές μέρες δήλωνε πως θέλει να παραμείνει στη Γιουνάιτεντ, ίσως θέλοντας να κερδίσει ένα προσωπικό στοίχημα. Από την άλλη, η ομάδα του Μάντσεστερ συζητά τη μετακίνησή του στο Παρίσι για λογαριασμό της Παρί Σεν Ζερμέν, παίρνοντας ως αντάλλαγμα τον Καβάνι. Η συγκεκριμένη απόφαση δεν είναι κακή αν τη σκεφτεί κανείς και ίσως συντελέσει σε μια αναγέννηση του ποδοσφαιριστή.
ΕΙναι δύσκολο στα ποδοσφαιρικά γεράματα ο Φαν Χάαλ να αλλάξει μυαλά και αυτό εγείρει κινδύνους και για μια δεύτερη μέτρια σεζόν του Αργεντινού. Ο Ντι Μαρία οφείλει να βρει τον εαυτό του και να γίνει ο «Ντι Μαρία της Ρεάλ», πράγμα δύσκολο να το καταφέρει σε αυτή τη Γιουνάιτεντ με τα σημερινά δεδομένα.
Σαφώς μια αποχώρηση θα έκανε καλό και στους δύο, αφού ο Αργεντινός θα έβρισκε ξανά μια ομάδα να βασιστεί πάνω του και να τον χρίσει ηγέτη της, ενώ οι «κόκκινοι διάβολοι» θα έβγαζαν ένα μέρος από τα «σπασμένα» της απόκτησής του.
Μια ενδεχόμενη αποχώρησή του δε, ίσως να επαληθεύσει και μια παλιά βρετανική παροιμία που λέει: «Μην προσπαθήσεις να μάθεις το γουρούνι να χορεύει, θα χάσεις τον χρόνο σου και θα εκνευρίσεις και το γουρούνι».
