Τα ποσά που δαπανώνται για την απόκτηση ποδοσφαιριστών είναι τόσο παράλογα, τόσο πληθωριστικά όσο χρειάζεται για να γιγαντωθεί μία οικονομική «φούσκα» που συντηρούν τα τηλεοπτικά δικαιώματα.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ του Ραχίμ Στέρλινγκ είναι χαρακτηριστική. Ενας εικοσάχρονος ποδοσφαιριστής μεταγράφηκε αντί 49 εκατομμυρίων στερλινών (σχεδόν 70 εκατ. ευρώ) έχοντας προηγουμένως σε 35 παιχνίδια, 7 ασίστ και 7 γκολ. Με τα ίδια παιχνίδια, ο Ντιμπαλά έχει 13 γκολ και 10 ασίστ και η τιμή του βρίσκεται στα 28 εκατομμύρια στερλίνες, ο Ντιέγκο Κόστα με 20 γκολ και 3 ασίστ αποτιμάται στα 32 εκατομμύρια και ο Μιραλάς με 11 γκολ και 6 ασίστ αποτιμάται στα 6 εκατομμύρια. Εν τω μεταξύ, ο Στέρλινγκ έπαιρνε 35.000 στερλίνες την εβδομάδα στη Λίβερπουλ, η οποία του έκανε μία νέα και «γενναία» προσφορά, που έφθανε σχεδόν τις 90 χιλιάδες.
Η ΣΙΤΙ του πρόσφερε με άνεση 200 χιλιάδες και όλα τελείωσαν. Η ηλικία του Στέρλινγκ δεν αποτελεί στοιχείο που μπορεί να εγγυηθεί την εξέλιξη και βελτίωσή του. Πάμπολλα ταλέντα σε αυτή ή και σε μικρότερη ηλικία δεν είχαν την αναμενόμενη εξέλιξη ή χάθηκαν εντελώς. Ειδικα στην Αγγλία η κατάσταση παρουσιάζει ένα ακόμη στοιχείο παραλογισμού.
ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ, τα περισσότερα χρήματα που ξοδεύονται για μεταγραφές, τα οποία προέρχονται από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, κατευθύνονται σε ξένους παίκτες και όχι σε γηγενείς. Κάθε νέα τηλεοπτική συμφωνία αποφέρει στις ομάδες όλο και περισσότερα χρήματα, γεγονός που κάνει τους διοικούντες τους να πιστέψουν ότι αυτή η οικονομική άνοιξη θα διαρκέσει για πάντα. Ετσι, για να μπορέσει η κάθε ομάδα να εξασφαλίσει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα απέναντι στους υπόλοιπους συλλόγους, άρχισε να ξοδεύει όλο και περισσότερα χρήματα για μεταγραφές και συμβόλαια ποδοσφαιριστών, ώστε να εντάξει στο ρόστερ της τους καλύτερους, που θα έφερναν τους τίτλους και εν γένει τα περισσότερα έσοδα.
ΣΕ ΑΥΤΗ την κούρσα δισεκατομμυρίων παρακολουθήσαμε σκηνές άκρατου οικονομικού παραλογισμού και όχι μόνο στην Αγγλία. Ο Μπέιλ μεταγράφηκε στη Ρεάλ με περισσότερα χρήματα απ’ όσα πουλήθηκε η Αγροτική στην Πειραιώς ενώ ο Ζιντάν κόστισε στους Μαδριλένους όσα περίπου ήταν η τιμή με την οποία τότε το ελληνικό δημόσιο πωλούσε την Ολυμπιακή Αεροπορία. Οι πιο πολλές ομάδες όμως δεν εκμεταλλεύθηκαν τις εισροές από τα τηλεοπτικά δικαιώματα για παραγωγικές επενδύσεις που είναι μακρόχρονες.
Ο μεγάλος ανταγωνισμός απαιτούσε άμεσα αποτελέσματα. Δεν υπήρχε χρόνος για όσους ήθελαν άμεσα κέρδη. Η συμφωνία που θα ισχύσει από του χρόνου το καλοκαίρι θα φέρει στις ομάδες συνολικά γύρω στα 8 δισ.
πηγή: sday.gr