apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Ένα από τα εκατοντάδες μηνύματα που πήραμε χτες έγραφε τα εξής: Είμαι ομόνοια και διαβάζω τα σχόλια των φίλων του ΑΠΟΕΛ που κατακρίνουν τη διοίκηση του που δεν έκανε μεταγραφή και αναρωτούμε πραγματικά αν η αχαριστία και η μισαλλοδοξία σε αυτό τον τόπο έχει φτάσει στο πιο ψηλό επίπεδο. Αυτή η ομάδα σε λίγες μέρες θα παίξει στη Λυών για τους 16 του Champions League! Tι θέλουν άλλο; Μακάρι να αξιωθώ και εγώ να δω την ομάδα μου να μπαίνει σε ομίλους και ας μην κάνω ούτε καλοκαιρινή μεταγραφή. Επειδή απόψεις όπως την πιο πάνω εκφράζονται και από μερίδα οπαδών μας δεν μπορούμε να μην τη λάβουμε υπόψη και να μας προβληματίσει.
Είναι γεγονός ότι ελάχιστοι από εμάς έχουν αντιληφθεί τη σπουδαιότητα της πρόκρισης στους 16. Ο Γιοβάνοβιτς με κάθε αφορμή μας το θυμίζει ενώ με δόση παραπόνου δηλώνει ότι ούτε και οι πρωταγωνιστές του άθλου δεν μπόρεσαν να συνειδητοποιήσουν και να απολαύσουν το επίτευγμα τους. Παρά τη δυσκολία όμως έχουμε την άποψη ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου αναγνωρίζει το μέγεθος της επιτυχίας και αισθάνεται υπόχρεος σε παίκτες και προπονητές.
Από την άλλη ο κόσμος θέλει το πρωτάθλημα και το θέλει πολύ! Δεν υπάρχει κανείς που να μην το θέλει για να είμαστε ειλικρινής. Γιατί λοιπόν ο στόχος αυτός να κρίνεται ως απληστία ή αχαριστία; Έχοντας το καλύτερο ρόστερ και τον καλύτερο προπονητή θεωρούμε ότι παρά την κούραση και ότι άλλο στραβό προκύψει μπορούμε να παραμείνουμε κοντά στην κορυφή και την κατάλληλη στιγμή να τους αφήσουμε όλους άφωνους.
Η θέληση για το back 2 back δημιουργεί άγχος. Άγχος και φοβίες δημιούργησε και ο τρόπος με τον οποίο χάθηκε το πρωτάθλημα προ διετίας όταν η μέχρι τότε καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στο τέλος έμεινε από δυνάμεις. Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι και το ότι όλοι ανέμεναν να ενισχυθεί η ομάδα, κακώς ερμηνεύεται από τη διοίκηση ως έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον προπονητή και τους παίκτες.
Ο αποελίστας δεν αρκείται στην επίσημη γραμμή της εκάστοτε διοίκησης η οποία στις πλείστες περιπτώσεις κρίνεται ως μη πειστική. Του αρέσει να αναζητεί τους λόγους της επιτυχίας ή της αποτυχίας, όχι για να ασχολείται με τα ασήμαντα και τα μικρά αλλά για να παραδειγματίζεται για το μέλλον. Γιατί λοιπόν η άποψη ότι έπρεπε να γίνει μετεγραφή και πως η μη πραγματοποίηση φανέρωσε αδυναμίες να θεωρείται ως μηδενισμός και έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον καλύτερο προπονητή στην ιστορία του συλλόγου;
Πάντα θα υπάρχει η μικρή μερίδα αυτών που δεν σέβεται τίποτα και κανέναν αλλά αυτοί δεν μπορούν να θεωρηθούν ικανοί να ανατρέψουν την πορεία στην οποία έχει μπει η ομάδα τα τελευταία χρόνια. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της επιτυχίας και της παταγώδους αποτυχίας είναι πολλές φορές αρκετή λεπτή και ο κόσμος ξέρει τι αναμένεται από αυτόν.
Κανένας δεν ήθελε μεταγραφή για ψυχολογικούς λόγους και οι περισσότεροι οπαδοί μας αναγνωρίζουν ότι οι επιτυχίες της ομάδας στηρίζονται διαχρονικά στους «παλιούς» του Αρχαγγέλου και όχι από τις προσθήκες της τελευταίας μεταγραφικής περιόδου.
Ο οπαδός του ΑΠΟΕΛ αντιλαμβάνεται τις ευθύνες που του αναλογούν και προσαρμόζεται ανάλογα. Στην προκειμένη ήδη σκέφτεται την μάχη του Τσιρείου και πως θα φύγει νικητής. Αν επικεντρωθούν όλοι σε αυτό θα είμαστε μια χαρά.
