Οι τρεις αγώνες χωρίς νίκη αναδεικνύουν εκ νέου τις αγωνιστικές αδυναμίες της ομάδας μας οι οποίες αντανακλούν αρνητικά και πάνω στον Φινκ ο οποίος για πρώτη φορά κρίνεται αρνητικά από κάποιους οπαδούς μας. Η εικόνα που παρουσιάζει ο ΑΠΟΕΛ δεν πείθει κανέναν και το γεγονός ότι και ο Απόλλωνας βράζει στο ίδιο καζάνι δεν μπορεί να αποτελεί παρηγοριά. Πέραν των ευθυνών των παικτών και της έλλειψης διάθεσης υπάρχουν και καθαρά αγωνιστικά θέματα που προκαλούν προβληματισμό. Μια σοβαρή πτυχή που γιγαντώθηκε στους τελευταίους αγώνες είναι η αδυναμία της ομάδας να βρει τις λύσεις στο αποτελεσματικό πρέσιγκ που εφαρμόζουν οι αντίπαλοι. Είδαμε στους αγώνες με την Ομόνοια αλλά και με την Αεκ την ομάδα μας να κόβεται κυριολεκτικά στα δυο όταν δεχόμασταν πίεση από τη στιγμή που η μπάλα ήταν στα πόδια των αμυντικών.
Το πρόβλημα αποκτά διαστάσεις όταν στο αρχικό σχήμα βρίσκεται ο Κακά που αδυνατεί να βοηθήσει στο δημιουργικό κομμάτι ενώ κάπου χάθηκε και ο Καρλάο που μπορούσε να βοηθήσει. Δεν βοηθά επίσης στο να βρεθούν λύσει ο Λάνιγκ αφού δεν έχει την ταχύτητα και τις γρήγορες μεταβιβάσεις που θα βοηθήσουν στο να ανοίξουν διάδρομοι.
Ο Φινκ αναμένει την ομάδα να ανταποκριθεί στα πιο πάνω δεδομένα με μακρινές μπαλιές που θα έχουν σαν κύριο αποδέκτη τον Σιέρινταν. Ούτε αυτό όμως συμβαίνει αλλά και να γινότανε δεν θεωρείται ο ιδανικός τρόπος ανάπτυξης.
Η εικόνα αυτή αποτυπώθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο στον αγώνα με την Αεκ. Ο ΑΠΟΕΛ στο πρώτο ημίχρονο δεν μπόρεσε να πατήσει στην αντίπαλη περιοχή με αξιώσεις αφού ούτε και οι ακραίοι μέσοι μπόρεσαν έστω με ατομικές ενέργειες να κάνουν κάτι καλό.
Το νέο ραντεβού με την Ομόνοια πλησιάζει και αν δεν βρούμε λύσεις στο συγκεκριμένο θέμα είναι πολύ πιθανό να μην έρθει το αποτέλεσμα που θέλουμε.