apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Την Πέμπτη για πρώτη φορά στα χρονικά της εταιρείας ΑΠΟΕΛ Ποδόσφαιρο, η ένσταση Ποταμίτη στην υποψηφιότητα Ζιβανάρη οδήγησε τους μετόχους στην κάλπη. Από το 1997 που συστάθηκε η εταιρεία δε χρειάστηκε ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο αφού σε όλες τις περιπτώσεις όλοι οι υποψήφιοι εκλέγονταν αυτόματα. Η ψηφοφορία της Πέμπτης κρίνεται ιστορική και με σοβαρές προεκτάσεις αφού γίναμε για πρώτη φορά μάρτυρες και στην πράξη της δύναμης των μεγαλομετόχων. Με την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων των Ζιβανάρη και Πετρίδη χαρακτηρίσαμε αστείο το δημοσίευμα του sigmalive που έκρινε ότι η συμμετοχή των δυο στο συμβούλιο δεν μπορούσε να θεωρηθεί δεδομένη. Δεν ήμασταν προφήτες αλλά ξέραμε ότι και σε εκλογές να οδηγούμασταν το αποτέλεσμα ήταν δεδομένο. Με τους δυο πρώην προέδρους να έχουν συνολικό ποσοστό μετοχών που αγγίζει το 16% δεν υπήρχε θέμα μη εκλογής αφού είχαν και την υποστήριξη άλλων μεγαλομετόχων (Ltv, Χάρης Λοϊζίδης, Οικογένεια Ηλιάδη, κλπ).
Ακόμα πιο σημαντική όμως ήταν η καταψήφιση του Χριστόφορου Ποταμίτη από τη συντριπτική πλειοψηφία των μεγαλομετόχων ,αφού κανείς δεν του συγχώρεσε τα όσα είπε από το βήμα της συνέλευσης για τον Ζιβανάρη. Το ατόπημα του Φοίβου Ερωτοκρίτου ο οποίος έδειξε με κάθε τρόπο ότι θεωρούσε τον Ποταμίτη ξένο σώμα από το συμβούλιο του είναι μόνο η μια πλευρά του νομίσματος.
Οι μεγαλομέτοχοι δεν χρειάζονταν και ιδιαίτερη προτροπή να «τιμωρήσουν» τον Ποταμίτη κάτι που επιβεβαίωσε και η καταμέτρηση των ψήφων. Από τη στιγμή που η ενότητα και η σύνεση ήταν μόνο προγραμματικές δηλώσεις επιβεβαιώθηκε με τον καλύτερο τρόπο πως όταν συγκεκριμένοι μέτοχοι θέλουν μπορούν να καθορίσουν τα πάντα στον ΑΠΟΕΛ.
Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ειδικά όταν αφορά τα διοικητικά του ΑΠΟΕΛ. Οι μεγαλομέτοχοι κρατούν στα χέρια τους το μέλλον της αγαπημένης μας ομάδας και οφείλουν να είναι παίρνουν τις σωστές αποφάσεις για να μην καταλήξουμε όπως τον Απόλλωνα.
Για επίλογο το προχτεσινό σχόλιο του Εν Ψυχρώ είναι πλήρως αντιπροσωπευτικό. «Τον Μαϊο του 1997 ο ΑΠΟΕΛ σταμάτησε να ανήκει στον κόσμο του. Ο ΑΠΟΕΛ εκ τότε ελέγχεται από 4-5 μετόχους και αγγίζει τα όρια της γραφικότητας να απαιτούμε να ασχολούνται με τα διοικητικά μόνον «αγνοί» αποελίστες».
