Δυστυχώς, είναι μια πραγματικότητα

Το παραδέχονται άλλωστε και οι διοικούντες μας. Στα διάφορα πηγαδάκια που στήνουν μεταξύ καφέ και φαγητού αρχίζουν να παραδέχονται ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά στο να γίνουν νέα συμβόλαια. Όχι γιατί δεν υπάρχουν ποδοσφαιριστές, τουναντίον άλλωστε, παρά μόνο επειδή μάλλον πέφτουν όλοι έξω στις προβλέψεις που έκαναν ότι λόγω οικονομικής κρίσης θα είναι πιο εύκολο να βρούμε νέους ποδοσφαιριστές και πιο φτηνούς σε χρήμα από τους φευγάτους. Η περίπτωση Μάρκο Αντόνιο είναι ενδεικτική. Ένα διοικητικό στέλεχος που ενημερώθηκε για την πρόταση που έγινε στο Βραζιλιάνος αποκάλυψε ότι αυτός ο ποδοσφαιριστής είναι περίπου 80 χιλιάδες ευρώ το χρόνο πιο ακριβώς από το Ζόρζε και 50 χιλιάδες ακριβότερος από τον Κακό. Ο Μάριο Σέρτζιο θα παίρνει σχεδόν διπλάσια χρήματα από τον Πουρσαιτίδη ενώ δεν αποκλείεται και ο αντί-Μαρσίνιο να είναι πιο ακριβώς από τον Βραζιλιάνο.

Είναι αλήθεια και πρέπει να τη δεχτούμε. Οι καλοί ποδοσφαιριστές, δεν δέχονται να μειωθεί το οικονομικό τους κύρος. Πόσο μάλλον όταν δέχονται προτάσεις το Μάιο που είναι ο ακριβότερος μήνας για να κάνει κάποια ομάδα συμβόλαια. Αν πετύχουμε κάποιες καλές περιπτώσεις τον Αύγουστο, τότε και μόνο θα μπορεί η διοίκηση να πετύχει τον στόχο της για να μειωθούν τα συμβόλαια.

Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μια πραγματικότητα και σαν ΑΠΟΕΛ οφείλουμε να τη δεχτούμε και να την αντιμετωπίσουμε σωστά. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μείνουμε χωρίς αμυντικούς, επειδή κάθε ένας που προτείνεται έχει ψηλό κασέ. Είμαστε δέσμιοι των μάνατζερ, δέσμιοι του ονόματος που φτιάξαμε στην Ευρώπη και αν θέλετε, δέσμιοι από το ότι μείναμε χωρίς ούτε και ένα κεντρικό αμυντικό.

Οφείλουμε σαν ΑΠΟΕΛ και αυτό ισχύει για τον προπονητή και τη διοίκηση να αποδεχτούμε αυτούς τους όρους του παιχνιδιού που ονομάζεται μεταγραφική ενίσχυση. Αν π.χ είχαμε τη δυνατότητα και δυστυχώς δεν την έχουμε, να βρούμε μόνοι μας τους νέους Ζόρζε, Μποαβεντούρα, Μαρσίνιο, θα κλείναμε την πόρτα σε κάθε υπερβολική οικονομική απαίτηση των μάνατζερ και των ποδοσφαιριστών.

Οπόταν, δύο πράγματα μας μένουν. Είτε αναθεωρεί η διοίκηση την επιθυμία να μειώσει το μεταγραφικό μπάτζετ και πληρώσει ψηλά συμβόλαια, είτε πάμε να ψωνίσουμε από φθηνό καλάθι και ότι κάτσει. Για την τελευταία όμως περίπτωση, ο λόγος και η ευθύνη ανήκουν στον προπονητή μας.