Η αμυντική δυσλειτουργία της ομάδας στον αγώνα με την Αεκ δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία και κακώς χαρακτηρίζεται έτσι από όσους επιχειρούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Πράγματι τα γκολ του αντιπάλου προήλθαν από σοβαρά προσωπικά λάθη παικτών μας αλλά δεν πρέπει να παραγνωριστεί το πόσο ευάλωτος ήταν ο ΑΠΟΕΛ στις αντεπιθέσεις της Αεκ σε όλο τον αγώνα. Αυτό δεν ήταν τυχαίο αφού σχετίζεται με την τακτική που ακολουθήσαμε και τη διάταξη της ομάδας. Η επιλογή του 4-4-2 σε διάταξη ρόμβου και με τον Μοράις ως τον μοναδικό αμυντικό χαφ είχε σαν αποτέλεσμα να μην βγαίνουν τα μαρκαρίσματα και να δημιουργούνται κενά τα οποία εκμεταλλεύτηκε η Αεκ.
Η συγκεκριμένη τακτική δοκιμάστηκε ξανά στις αρχές της φετινής χρονιάς σε φιλικά αλλά και στους αγώνες των προκριματικών του Champions League. Δεν ήταν τυχαίο και που τότε η ομάδα μας ήταν ευάλωτη και χωρίς λύσεις στις αντεπιθέσεις των αντιπάλων αφού η επιθετικογενής προσέγγιση και κίνηση του Βινίσιους στερούσε από τον Μοράις τις βοήθειες που χρειάζεται όταν ο αντίπαλος έχει καλό passing game και την ικανότητα να επιτεθεί στην κόντρα. Είναι για αυτό το λόγο που είναι άδικο και υπερβολικό να στοχοποιείται ο Μοράις έστω και αν δεν βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή αγωνιστική κατάσταση..
Η προσπάθεια του Δώνη να δώσει περισσότερες βοήθειες στο επιθετικό κομμάτι είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα αλλά τα αμυντικά κενά ήταν πολλά και δημιούργησαν πολύ νωρίς νευρικότητα σε όλη την ομάδα.
Το κατά πόσο η τακτική αυτή θα δοκιμαστεί ξανά θα το δούμε στη συνέχεια. Πιθανότατα η παρουσία παικτών όπως ο Καρλάο να διευκολύνει την καλύτερη εφαρμογή αφού είναι φανερό ότι χωρίς αυτόν λειτουργούμε διαφορετικά.