Αρρώστια μου μεγάλη

Το ΑΠΟΕΛ φώναξε βροντερό παρών στον πιο σημαντικό αγώνα της χρονιάς και από χτες απολαμβάνει τις τεράστιες προεκτάσεις της νίκης του. Το +7 είναι και πάλι γεγονός και κάτι που πρέπει να διαφυλάξουμε καλύτερα από ότι την τελευταία φορά. Έχουμε όμως καιρό για αυτά και σήμερα προτιμούμε να σταθούμε για λίγο ακόμα στην πελώρια χτεσινή νίκη. Νίκη που ήρθε δίκαια έστω και αν το ποδοσφαιρικό παράρτημα παραμιλά με φάση του τελευταίου λεπτού όπου φάνηκαν άτυχοι ή και ανίκανοι. Στο τέλος της ημέρας αυτό που μετρά είναι το αποτέλεσμα και η ομάδα μας επιβεβαίωσε στον αγώνα της χρονιάς ότι έχει την ικανότητα να παίρνει αυτό που θέλει. Το πλάνο του Γιοβάνοβιτς δούλεψε και η περίφημη ταχύτητα των ακραίων επιθετικών της ομόνοιας πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Ξάφνιασε η επιλογή των Σολωμού και Πουρσαϊτίδη αφού ο Ηλία έδειξε ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα και στα δύσκολα, αλλά σημασία έχει ότι το πλάνο δούλεψε. Η αμυντική γραμμή ανταποκρίθηκε άψογα στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα έστω και αν ο Σολωμού έδειχνε να μην μπορεί να προσαρμοστεί εύκολα στα δεδομένα του αγώνα. Τα χρειαστήκαμε σε κάποιες φάσεις στα τελευταία λεπτά όταν μπήκε μέσα ο Αλωνεύτης αλλά για αυτό υπάρχει ο Χιώτης και τα δοκάρια!

Είναι γεγονός ότι το πρώτο ημίχρονο δεν είχε φάσεις και δεν μπορέσαμε να απειλήσουμε καθόλου έστω και αν ο Μαρσίνιο ήταν κινητικός όπως επίσης και ο Αλμέιδα. Η ουσία είναι ότι στο διάστημα αυτό ο Γιοβάνοβιτς είδε το πλάνο του να λειτουργεί αφού η ομάδα του Μπάγεβιτς δεν μπόρεσε να αιφνιδιάσει όπως θα ήθελε. Στη συνέχεια περιμέναμε υπομονετικά το ξέσπασμα που όταν ήρθε έφερε το συνδυασμό που με ηθικό αυτουργό και εκτελεστή τον Μαρσίνιο οδήγησε στη «δολοφονία» των οπαδών του σφυροδρέπανου.

Όλοι στο ΑΠΟΕΛ αντέδρασαν σωστά μετά τον αποκλεισμό στο κύπελλο από τον Απόλλωνα και τον Βασίλη Δημητρίου και αυτό είναι κάτι που επίσης χρίζει αναφοράς. Σε διοικητικό επίπεδο ο Ερωτοκρίτου και οι συνεργάτες του έκαναν αυτά που έπρεπε παρασκηνιακά αλλά και επικοινωνιακά. Ο Γιοβάνοβιτς έστειλε τα δικά του σωστά μηνύματα στους ποδοσφαιριστές οι οποίοι ξέχασαν τις προκλήσεις του Τσιρείου και επικεντρώθηκαν στην ομάδα του βάτραχου.