ΑΠΟΕΛ Vs Ομόνοια 0-1

Ο αγωνιστικός κατήφορος της ομάδας μας δεν έχει τελειωμό. Η τρίτη συνεχόμενη ήττα και η δεύτερη συνεχόμενη από την ομόνοια αναγκάζει τους πάντες να αποδεχτούν το μοιραίο και να επαναπροσδιορίσουν εφικτούς στόχους. Θέλαμε αλλά δεν μπορούσαμε στον αγώνα με το παράρτημα και το ότι ήμασταν καλύτεροι στο πρώτο ημίχρονο δεν ήταν αρκετό για να πάρουμε ένα θετικό αποτέλεσμα. Η αδυναμία μας να δημιουργήσουμε αλλά και να τελειώσουμε φάσεις έφερε μοιραία την ήττα αφού ο αντίπαλος εκμεταλλεύτηκε τα λάθη μας και έκανε γκολ μια εκ των δυο ευκαιριών που βρήκε.

Ο κόσμος αλλά και οι παίκτες έφυγαν από ένα ακόμα αγώνα με σκυμμένα τα κεφάλια έστω και αν όλοι πίστεψαν στο βαθμολογικό κέρδος. Η μοιραία κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ομάδα και ο κίνδυνος να χαθεί και η έξοδος στο έξοδος στο Europa League ας προβληματίσουν διοίκηση και Γιοβάνοβιτς.

Στο καθαρά αγωνιστικό μέρος ο προπονητής μας ρίσκαρε και δικαιώθηκε όσον αφορά τη χρησιμοποίηση του Κόντη στο δεξί άκρο της άμυνας. Παρά κάποια αβιάστα λάθη ο Έλληνας αμυντικός κέρδισε όλες τις μάχες και έπρεπε να μεταφερθεί στο άλλο άκρο ο Αλωνεύτης για να μπορέσει να σκοράρει. Ο Ζόρζε με αυτά τα δεδομένα πήρε θέση βασικού δίπλα από τον Γκριτσάροφ και για ένα ημίχρονο ήταν ογκόλιθος. Συνέβηκε όμως και με αυτόν ότι και ολόκληρη τη χρονιά αφού ένας τραυματισμός τον ανάγκασε να μείνει στα αποδυτήρια.

Με τους Μαρσίνιο και Χαραλαμπίδη να παίρνουν τις περισσότερες πρωτοβουλίες το ΑΠΟΕΛ του πρώτου ημιχρόνου κέρδισε την μάχη του κέντρου και αμύνθηκε σωστά,. Δυσκολευόταν όμως να δημιουργήσει ευκαιρίες που θα έφερναν και το πολυπόθητο γκολ. Όταν στο 40′ ο Μαρσίνιο έχασε κλασσική ευκαιρία φάνηκε ότι τα πράγματα δε θα ερχόντουσαν όπως θα θέλαμε.

Η τραγική ομόνοια κατάφερε να πάει στα αποδυτήρια με το 0-0 και με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου εκμεταλλεύτηκε ολιγωρία της μεσοαμυντικής γραμμής και ο Αλωνευτής διένυσε το μισό γήπεδο και στο τέλος πλάσαρε τον Χιώτη. Το 0-1 ήταν άδικο και απρόσμενο αλλά δε φάνηκε να επηρεάζει τους παίκτες μας που συνέχισαν να προσπαθούν. Μάταια όμως αφού ο Ζεβλάκοφ ήταν αποκομμένος και χωρίς ουσιαστικά στηρίγματα έτσι με την πάροδο του χρόνου ήρθε και η κούραση.

Η δεύτερη αναγκαστική αλλαγή στο 73′ έφερε τον Σολωμού στη θέση του Χρύση ενώ κάπως αργά μπήκε ο Κοσόφσκι αφού τα τελευταία λεπτά είχαν διαδικαστικό χαρακτήρα. Και αυτό γιατί δεν είχαμε τις δυνάμεις να κυνηγήσουμε κάτι.

Χωρίς να αποτελεί δικαιολογία για οτιδήποτε πρέπει να κάνουμε μια αναφορά στο εβραϊκό τρίο διαιτησίας αφού με τις αποφάσεις του στο πρώτο ημίχρονου φρόντισαν να προστατέψουν το παράρτημα και να εκνευρίσουν τους πάντες στο ΑΠΟΕΛ.

Από την ομάδα μας προσπάθησαν όλοι ξεχώρισαν όμως ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο οι Κόντης, Χαραλαμπίδης και Μαρσίνιο.

Κίτρινες: Πίντο, Ζόρζε

ΑΠΟΕΛ
Χιώτης, Κόντης, Κουτσόπουλος, Ζόρζε (46′ Μοράις), Γκριτσάροφ, Μιχαήλ (73′ Σολωμού), Πίντο, Χαραλαμπίδης, Μαρσίνιο (79′ Κοσόφσκι) Αλεξάνδρου, Ζεβλάκοφ