ΑΠΟΕΛ Vs Απόλλων 2-1

Δίκαια και πιο εύκολη νίκη από ότι φανερώνει το τελικό σκορ πέτυχε η ομάδα μας επί των Λεμεσιανών. Το +7 που ήταν το μοναδικό ζητούμενο είναι και πάλι γεγονός. Αυτό έγινε εφικτό χάρις στα δυο γκολ του πρώτου ημιχρόνου διάστημα στο οποίο η ομάδα μας ήταν πολύ καλή και κατάφερε να αντιδράσει όταν ο Απόλλωνας ισοφάρισε το γκολ του Μαντούκα. Στο δεύτερο ημίχρονο ο αγώνας είχε διαδικαστικό χαρακτήρα αφού ο ρυθμός έπεσε σε εκνευριστικό βαθμό ενώ με σωστή τακτική αποφύγαμε το σοκ. Δεν έμελλε να αποφύγουμε την κίτρινη κάρτα που θέλαμε έτσι ο απρόσεκτος αλλά σκόρερ Γκριτσάροφ θα χάσει τον αγώνα με την Αεκ. Ο Γιοβάνοβιτς δεν επιχείρησε κάποια αλλαγή σε σχέση με τον τελευταίο αγώνα αφού προτίμησε τους ίδιους ποδοσφαιριστές και τη διάταξη 4-5-1 με τον Αλμέιδα στην κορυφή της επίθεσης. Από το πρώτο λεπτό το ΑΠΟΕΛ έδειξε ότι ήθελε να κόψει την όρεξη των φιλοξενουμένων και να επιβάλει το ρυθμό του. Αυτό έγινε εφικτό με την πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας στη μεσαία γραμμή και είναι χαρακτηριστικό ότι τα πρώτα λεπτά ο αγώνας παιζόταν στο μισό γήπεδο με την ομάδα μας να πιέζει. Στο δεύτερο λεπτό ο Μαρσίνιο είδε το σουτ του να φεύγει μόλις έξω αλλά η πίεση έφερε αποτέλεσμα στο 9 όταν ο Μαντούκα με εξαιρετικό πλασέ έστειλε την μπάλα στα δίκτυα.

Το γρήγορο γκολ αλλά και η καλή απόδοση ήταν ότι ακριβώς θέλαμε αλλά ο Απόλλωνας ήταν τυχερός και στην πρώτη του επίθεση πέντε λεπτά αργότερα έφερε τον αγώνα στα ίσα. Σε μια φάση όπου η άμυνα μας βρέθηκε εκτός θέσης ο Μπαγκούρα στην καρδιά της άμυνας με πλασε έκανε το 1-1. Η απρόσμενη εξέλιξη φάνηκε να επηρεάζει κάπως την ομάδα μας η οποία όμως συνέχισε να έχει τον έλεγχο του αγώνα.

Οι ισορροπίες αποκαταστάθηκαν και πάλι στο 22 όταν μετά από εκτέλεση κόρνερ ο Γκριτσάροφ νίκησε στον αέρα τον Σβαλόφσκι και με κεφάλια έκανε το 2-1. Οι Λεμεσιανοί από κεκτημένη ταχύτητα διαμαρτυρήθηκαν για φάουλ του Σκοπιανού. Στη συνέχεια και ίσως αδικαιολόγητα ο ρυθμός της ομάδας έπεσε και οι φιλοξενούμενοι μπόρεσαν να κρατήσουν τους παίκτες μας μακριά από την εστία τους.

Παρόλα αυτά οι ατομικές ενέργειες των Αλμέιδα και Τρισκόφσκι δημιούργησαν κάποιες καλές προϋποθέσεις για γκολ που όμως δεν βρήκαν στόχο. Στο διάστημα αυτό ο Απόλλωνας δεν αρκέστηκε στο να αμύνεται και είχε σαν στόχο να αιφνιδιάσει στις στημένες φάσεις. Λίγο έλειψε μάλιστα να τα καταφέρουν όταν μετά από κεφαλιά του Κατσαβάκη στο 40 η μπάλα πέρασε μόλις έξω.

Το δεύτερο ημίχρονο είχε εντελώς διαφορετική εικόνα αφού η ομάδα μας μπήκε πολύ νωθρά στον αγώνα και δεν κατάφερε ποτέ να έχει καλό ρυθμό που θα έφερνε το τρίτο γκολ. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι για σαρανταπέντε λεπτά οι ποδοσφαιριστές και των δυο ομάδων ταλαιπωρούσαν την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου αφού τα συνεχή λάθη ήταν το χαρακτηριστικό του αγώνα. Οι ποδοσφαιριστές μας έδειχναν να έχουν περισσότερη έννοια να μη δεχτούν γκολ παρά να πετύχουν κάποιο που θα τέλειωνε τον αγώνα ενώ και οι Λεμεσιανοί έδειχναν να είναι ικανοποιημένοι με το εύθραυστο 2-1.

Στα τελευταία είκοσι λεπτά η διάταξη μας γύρισε σε 4-4-2 γεγονός που έκανε ακόμα πιο δύσκολο να κρατήσουμε την μπάλα με τρόπο δημιουργικό ενώ το ότι αμυνόμασταν σωστά ήταν το στοιχείο που στο τέλος έφερε τη σημαντικότατη νίκη. Πέραν μιας προσωπικής ενέργειας του Αλμέιδα στο 80’ δεν υπήρξε η παραμικρή φάση στο διάστημα αυτό έτσι το τελικό σφύριγμα του Τσαγγάρη έφερε και με δόση ανακούφισης τη χαρά της νίκης.

Κίτρινες: Σολωμού, Γκριτσάροφ

ΑΠΟΕΛΧιώτης, Σολωμού, Πουρσαϊτίδης, Γκριτσάροφ, Κόντης, Μοραίς, Πίντο, Μαντούκα, Τρισκόφσκι (89 Χαραλαμπίδης), Μαρσίνιο (83 Σολάρι), Αλμέιδα (90 Μπρούσερ)