Εκτός από τα φιλικά της Αελ και τις διαιτησίες υπάρχει και κάτι άλλο εξίσου σοβαρό που πρέπει να μας απασχολήσει και που σχετίζεται με την παρουσία της δική μας ομάδας. Ο ΑΠΟΕΛ έπαιξε με τη φωτιά το απόγευμα της Κυριακής και δεν κάηκε ίσως και από συγκυρίες. Παρά το ότι έπρεπε να ήταν ξεκάθαρο σε όλους ότι η Ανόρθωση θα πουλούσε πολύ ακριβά το τομάρι της, η ομάδα μας παρουσιάστηκε νωθρή, ασύνδετη και με τρομερά αγωνιστικά κενά. Απέναντι σε μια 11αδα ανάγκης που παρέταξε η Ανόρθωση, η ομάδα μας έδειχνε να μην μπορεί να κάνει ούτε τα πιο βασικά στα πρώτα 25 λεπτά, διάστημα στο οποίο μείναμε στο 0-0 λόγω του Πάρντο και της αστοχίας των αντιπάλων. Στο τελευταίο εικοσάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου καταφέραμε να έχουμε υποφερτή αμυντική λειτουργία αλλά στο δημιουργικό κομμάτι είχαμε τα ίδια σοβαρά προβλήματα όπως και στους προηγούμενους αγώνες.
Το άγχος και η πίεση είναι κατανοητή αλλά πρέπει να υπάρξει αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση τους. Πέραν της καλύτερης ψυχολογικής προετοιμασίας ήταν εμφανές ότι κάποιες επιλογές του προπονητή όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά έκαναν πιο δύσκολα τα πράγματα. Παρόλο που η σωστή λειτουργία είναι υπόθεση όλων βγάζει μάτια η δυσκολία του Μπενασούρ να λειτουργήσει ως ακραίος επιθετικός ενώ αρνητικός ήταν και ο Αλεξάνδρου.
Επιμέρους θέμα υπάρχει και με το σκεπτικό της χρησιμοποίησης του Αλωνεύτη. Ρίσκαρε με τη συμμετοχή του στο δεύτερο ημίχρονο ο Δώνης βλέποντας τα χάλια της ομάδας μας ή ήταν έτοιμος και θα έπρεπε να ξεκινήσει τον αγώνα;
Τα θυμίζουμε όλα αυτά γιατί δεν υπάρχει η πολυτέλεια να χάνονται 45λεπτα με την ομάδα να προσπαθεί ανεπιτυχώς να προσαρμοστεί στις συνθήκες του κάθε αγώνα αφού στην επόμενη απώλεια βαθμών μάλλον αποχαιρετούμε το πρωτάθλημα.