Ο εφησυχασμός είναι διαχρονικά ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στο ΑΠΟΕΛ και ο λόγος για πολλά δεινά, οπότε όλοι καλούνται να επικεντρωθούν στο δύσκολο αγώνα με την Αεκ. Η εβδομάδα πέρασε σε ήσυχους ρυθμούς ενώ ο κόσμος δείχνει να ασχολείται περισσότερο με το όνειρο (γιατί περί τέτοιου πρόκειται) δημιουργίας ιδιόκτητου γηπέδου, για τις μεταγραφές που δεν έγιναν ή θα γίνουν και με τα επικοινωνιακά τεχνάσματα του παραρτήματος. Ο αγώνας με την Αεκ είναι κρίσιμος όπως φυσικά όλοι που έχει να δώσει η ομάδα μας μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Ο βαθμός δυσκολίας του συγκεκριμένου αγώνα είναι από τους μεγαλύτερους και είναι για αυτό που πολλοί θεωρούν τη νίκη ως το πιο καθοριστικό ακόμα βήμα τίτλου. Από την άλλη έχουμε την πιο ήπια προσέγγιση του Γιοβάνοβιτς και της διοίκησης, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν πάρα πολλοί αγώνες και καμία νίκη ή ήττα τόσο νωρίς δεν μπορεί να κρίνει την τελική κατάληξη. Η αλήθεια όπως πάντα είναι κάπου στη μέση. Από τη στιγμή που κερδίσαμε την ομόνοια και ανεβάσαμε τη διαφορά στους 7 βαθμούς κρίθηκε σημαντικό να περάσουμε νικηφόρα τους αγώνες με Απόλλωνα και Αεκ. Το πρώτο έγινε και τώρα η ομάδα καλείται να τα καταφέρει και στο αφιλόξενο συνήθως ΓΣΖ. Όσο διατηρείται το +7 τόσο θα αυξάνονται οι κινήσεις πανικού της ομόνοιας και αυτό ενδέχεται να οδηγήσει και σε αύξηση της διαφοράς. Προς το παρών όμως αυτή έχουν στο τσεπάκι τους τρεις βαθμούς της νίκης απέναντι στην ομάδα του συντρόφου Σοφοκλέους, οπότε ας επικεντρωθούμε και εμείς στο δικό μας αγώνα.
Ο Γιοβάνοβιτς αναγνώρισε και δημόσια ότι πολλά θα κριθούν από το ποια ομάδα θα καταφέρει να επιβάλει το ρυθμό της. Με άλλα λόγια η μάχη του κέντρου είναι το ζητούμενο αφού θα επιτρέψει να κλείσουν οι διάδρομοι προς την εστία του Χιώτη και παράλληλα να οργανωθούμε σωστά. Αρχίζοντας από τα μετόπισθεν παρατηρείται στους τελευταίους αγώνες το φαινόμενο να δεχόμαστε εύκολα γκολ. Δημόσια ο προπονητής κάλυψε τους ποδοσφαιριστές του με το επιχείρημα ότι αντιδρούμε σωστά σκοράροντας σχετικά άμεσα. Είμαστε σίγουροι όμως ότι τον προβληματίζει το όλο θέμα και πως η προσπάθεια του θα στραφεί και προς την καλύτερη λειτουργία της αμυντικής γραμμής. Πίντο και Μοραίς θα έχουν όπως σε κάθε αγώνα το δύσκολο και σημαντικό έργο να ελέγξουν το ρυθμό του αγώνα και να συνδέσουν τις τρεις γραμμές. Τα λεπτά συμμετοχής και των δυο από την αρχή των αγωνιστικών υποχρεώσεων είναι πολλά αλλά αντέχουν.
Το ανέβασμα των Μαντούκα και Αλμέιδα ήρθε την καλύτερη στιγμή για την ομάδα μας αφού οι δυο Βραζιλιάνοι ανταποκρίνονται και δείχνουν ότι μπορούν να πάρουν την ομάδα στους ώμους τους σε αυτή τη φάση το του πρωταθλήματος. Εννοείται ότι η παρουσία του Μαρσίνιο είναι καταλυτική για την ομάδα μας αφού η δυνατότητα του να τρυπά τις αντίπαλες άμυνες είναι μοναδική. Οι Χαραλαμπίδης και Σολάρι είναι ετοιμοπόλεμοι και περιμένουν να αρπάξουν την ευκαιρία που θα τους δωθεί.