Σε έναν αγώνα που χάσαμε όσες ευκαιρίες δημιουργήσαμε όλη τη χρονιά καταφέραμε να ανατρέψουμε τα εις βάρος μας δεδομένα και να συνεχίσουμε το σερί νικών που μας διατηρεί στο -1 από τη δεύτερη Ομόνοια. Η Αναγέννηση πάλεψε το παιχνίδι κατάφερε να προηγηθεί στο πέμπτο λεπτό αλλά στο τέλος υπέκυψε στην ανωτερότητα του ΑΠΟΕΛ. Το χρυσό γκολ ήρθε στο 71 από τον Σολάρι που είχε μπει στον αγώνα ένα λεπτό προηγουμένως! Με διάταξη 4-5-1 η οποία είχε τον Αλμέιδα στην κορυφή και τους Μαντούκα με Τρισκόφσκι στηρίγματα στα άκρα της μεσαίας γραμμής παρέταξε την ομάδα ο Γιοβάνοβιτς. Ο Μαρσίνιο είχε το γνωστό ρόλο ως συνδετικός κρίκος μεταξύ μεσαίας και επιθετικής γραμμής με τους Σόουζα και Πίντο λίγο πιο πίσω του. Στην άμυνα επανήλθε ο Πουρσαϊτίδης στο δεξί άκρο με τον Αλεξάνδρου να μένει στο αριστερό άκρο και τους Κακά-Ολιβεϊρα στο κέντρο της άμυνας.
Το ξεκίνημα ήταν ότι χειρότερο για την ομάδα μας αφού παρά το ότι στο 3 ο Τρισκόφσκι έχασε μια καλή ευκαιρία η Αναγέννηση ήταν η ομάδα που πήρε προβάδισμα. Στο 5 ο Πουρσαϊτίδης έκανε τραγικό λάθος όταν στην προσπάθεια του να γυρίσει την μπάλα στον Ολιβεϊρα, την έστρωσε στον Κολοκούδια που την κατάλληλη στιγμή πλάσαρε τον Χιώτη.
Το 1-0 έδωσε το ανέλπιστο προβάδισμα στους γηπεδούχους οι οποίοι στη συνέχεια κλείστηκαν στα καρέ τους στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν το υπέρ τους σκορ. Η ομάδα μας χρειάστηκε ένα δεκάλεπτο για να πάρει μπρος αλλά στη συνέχεια άρχισε να πιέζει και να χάνει τις ευκαιρίες την μια μετά την άλλη.
Αρχικά στο 17 ο Αλμέιδα βρέθηκε σε θέση βολής αλλά το σουτ του κόντραρε ενώ στο 22 χάθηκε διπλή κραυγαλέα ευκαιρία όταν ο Μαρσίνιο με εξ επαφής πλασέ έστειλε την μπάλα στο δοκάρι ενώ στην επιστροφή της μπάλας ο Τρισκόφσκι πλάσαρε αλλά ο Μάστρου απέκρουσε με υπερένταση.
Στο 30 ο Μαρσίνιο που ήταν κινητικός μπήκε επικίνδυνα στην περιοχή και ανάγκασε τον Κυριάκου να τον ανατρέψει. Ο Ψευδιώτης καταλόγισε την εσχάτη των ποινών και ο Αλμέιδα με εύστοχη εκτέλεση έκανε το 1-1.
Η υπεροχή της ομάδας μας ήταν καθολική και στο 34 ο Μαντούκα έχασε σπουδαία ευκαιρία όταν από το ύψος του πέναλτι επιχείρησε σουτ αλλά η μπάλα πέρασε μόλις έξω. Ο καταιγισμός ευκαιριών είχε συνέχεια όταν στο 41 ο Αλμέιδα ανάγκασε τον Μάστρου να διώξει σε κόρνερ ενώ στις καθυστερήσεις το πλασέ του Πίντο αποκρούστηκε από αμυντικό πριν η μπάλα καταλήξει στα δίκτυα.
Η υπεροχή του ΑΠΟΕΛ ήταν καθολική και στο δεύτερο ημίχρονο με τις ευκαιρίες να διαδέχονται η μια την άλλη με τον Αλμείδα να ανοίγει τον χορό στο 49 ενώ ο Τρισκόφσκι ήταν ο πρωταγωνιστής σε μια στο 53 που μπορεί να θεωρηθεί από τις πιο κραυγαλέες που είδαμε τα τελευταία χ χρόνια. Στο λεπτό αυτό ο Αλμείδα έδωσε πάσα και ο Σκοπιανός μόνος απέναντι από κενή εστία κατάφερε να στείλει την μπάλα έξω.
Ο Γιοβάνοβιτς στο 60 έκανε την πρώτη κίνηση βάζοντας τον Σολωμού στη θέση του Πουρσαϊτίδη σε μια προσπάθεια να δώσει περισσότερη ταχύτητα στο δεξί άκρο. Ο Αλμέιδα στο 66 είδε την μπάλα να σταματά στο δοκάρι μετά από εντυπωσιακή ενέργεια του και εκεί που όλοι άρχισαν να αγχώνονται ότι θα «πληρώναμε» την αστοχία μας μίλησε ο Σολάρι.
Ο Αργεντινός πέρασε στον αγώνα στο 70 και ένα λεπτό αργότερα με έξυπνο πλασέ έστειλε την μπάλα στα δίκτυα του Μάστρου. Το 1-2 ήταν το επιστέγασμα της συντριπτικής υπεροχής της ομάδας μας η οποία έχασε ευκαιρίες που δεν χάνονται. Αυτό όμως συνεχίστηκε και μέχρι το τέλος του αγώνα με πρωταγωνιστή τον Αλμέιδα ο οποίος συνέχισε να είναι μια διαρκής απειλή για την αντίπαλη εστία αλλά στην τελική του προσπάθεια ήταν άστοχος. Ο Βραζιλιάνος έχασε το τελευταίο δεκάλεπτο τρεις μεγάλες ευκαιρίες μετατρέποντας τον Μάστρου στον ήρωα του αγώνα. Ευτυχώς η μπάλα δεν μας τιμώρησε έτσι το τελικό σφύριγμα του Ψευδιώτη βρήκε την ομάδα μας νικήτρια.
Από την ομάδα μας ο Αλμέιδα ήταν μια συνεχής πηγή κινδύνων και έδειχνε ασταμάτητος παρόλο που έχασε σωρεία μεγάλων ευκαιριών. Ήταν εύστοχος όμως από τα 11 βήματα και δείχνει ότι κάθε εβδομάδα ανεβάζει την απόδοση του. Θετικός στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα και ο Μαρσίνιο ενώ ο Σολάρι ήταν αυτός που έκανε τη διαφορά με το πονηρό πλασέ του!
ΑΠΟΕΛΧιώτης, Πουρσαϊτίδης (60 Σολωμού), Αλεξάνδρου, Κακά, Ολιβεϊρα, Σόουζα, Πίντο, Μαρσίνιο, Τρισκόφσκι (70 Σολάρι), Μαντούκα, Αλμέιδα