Ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί

Η τρίτη ήττα του ΑΠΟΕΛ στο φετινό πρωτάθλημα και κυρίως ο τρόπος που ήρθε επανέφερε τον προβληματισμό σε όλους. Παίκτες και τεχνική ηγεσία παρουσιάστηκαν ανέτοιμοι από κάθε άποψη αφού είδαμε μια ομάδα που παρουσίασε όλων των ειδών τα προβλήματα. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που η ομάδα παρουσιάζεται αδιάφορη στο πρωτάθλημα δείχνοντας να μην αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχουν εύκολοι αντίπαλοι. Ο ΑΠΟΕΛ ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί και δεν δείχνει να θέλει να μάθει από τα λάθη του τα οποία είναι τα ίδια και επαναλαμβανόμενα. Αγωνιστικά, όσο και αν αυτό δεν μπορούν να το παραδεχτούν διοίκηση και τεχνική ηγεσία, επιβεβαιώθηκε το κοινό μυστικό αφού δεν έχουμε δυο ισάξιους παίκτες σε κάθε θέση. Το ότι όποτε λείπει ο Μοραις έχουμε τεράστια προβλήματα και βαθμολογικές απώλειες μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί. Πέραν τούτου στο συγκεκριμένο αγώνα παίκτες που μπορούσαν να αποδώσουν καλύτερα βρέθηκαν σε κακή μέρα οπότε ήρθε η ήττα σοκ. Ο Πάρντο φέρει ευθύνη για το πρώτο γκολ, ο Ζόρζε για το δεύτερο, ο Μπελαϊτ ήταν κάκιστος, ο Μαρσίνιο ανέτοιμος και ο Σολάρι χωρίς καθαρό μυαλό.

Οι αλλαγές του Γιοβάνοβιτς σε αντίθεση με προηγούμενους αγώνες δεν βοήθησαν έστω και αν στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε ένα εκρηκτικό πεντάλεπτο με τα δυο δοκάρια. Κάποιος μάλιστα μπορεί να ισχυριστεί ότι η 3η αλλαγή και οι εσωτερικές που ακολούθησαν έκαναν τα πράγματα χειρότερα αντί καλύτερα.

Μείναμε στο πέρσι

Η δήλωση του προπονητή για αλαζονεία από πλευράς  παικτών έκανε αίσθηση. Έχει σημασία όμως και να αναζητηθούν τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς. Ο ΑΠΟΕΛ δυσκολεύεται να διαχειριστεί σωστά την επιτυχία του στην Ευρώπη αφού η φιλοσοφία της ταπεινότητας που μας έφερε ως εδώ δεν μπορεί να εφαρμοστεί εύκολα. Μείναμε όλοι στο 2011 και οι έννοιες μας με το που μπήκε ο νέος χρόνος ήταν οτιδήποτε άλλο παρά οι επερχόμενοι αγώνες πρωταθλήματος. Γράφουμε στο πληθυντικό γιατί και ο κόσμος είναι κομμάτι της ομάδας.

Δεν είμαστε όμως εμείς που πρέπει να δείχνουμε την απαιτούμενη σοβαρότητα και επαγγελματισμό για να δικαιολογούμε τις πλουσιοπάροχες αμοιβές μας. Έστω και αν είμαστε όλοι που καβαλήσαμε το καλάμι αυτοί που πρέπει να προσγειωθούν είναι οι εργαζόμενοι στον Αρχάγγελο. Δεν ξέρουμε αν η κυπριακή ποδοσφαιρική πραγματικότητα είναι πλέον ανούσια για κάποιους αλλά δεν πρέπει κανένας να ξεχνά ότι από εδώ ξεκινούν όλα.