“Ο Ακροβολιστής θα κτυπά αλύπητα σε ανύποπτο χρόνο, άμεσα ή έμμεσα, οποιοδήποτε και οτιδήποτε πλήττει ή προσπαθεί να πλήξει τα συμφέροντα του ΑΠΟΕΛ. Ο ΑΠΟΕΛ είναι πάνω απ’ όλα, γι’ αυτό καλά κάνουν να προσέξουν όλοι οι αντιΑΠΟΕΛΙΣΤΕΣ για να μη νιώσουν τα πυρά του Ακροβολιστή.”
Θα ήταν παράλειψη μου να μην αναφερθώ πρώτα στα φιλαράκια μου τους βαρωσιότες που «κατέκλυσαν» το κοτέτσι την περασμένη εβδομάδα, μήπως και καταφέρουν να μας κερδίσουν επιτέλους. Δυστυχώς γι’ αυτούς δεν τα κατάφεραν για ακόμη μια φορά και έμειναν με τον ευσεβή πόθο. Έδειξαν όμως και πάλι το κόμπλεξ και το μίσος τους έναντι στον ΑΠΟΕΛ με τις κραυγές και τις διαμαρτυρίες σε κάθε κόρνερ, φάουλ ή αράουτ. Πάντως αν έκαναν όλα αυτά τα ουυυυ το 1974, θα απέτρεπαν και τους τούρκους να μπουν στο Βαρώσι!!!
Το ότι δεν κερδίσαμε τίποτα ακόμη, το ότι αυτή η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας είναι τεράστια και πολλά άλλα είναι χιλιοειπωμένα. Τώρα μετρούν μόνο οι πράξεις και όχι τα λόγια. Τα περιθώρια λάθους έχουν στενέψει και όλα κρέμονται από μια κλωστή. Πρέπει πλέον ΟΛΟΙ μας να κάνουμε το κάτι παραπάνω για να στεφθούμε πρωταθλητές.
Χρειάζεται ψυχραιμία, ηρεμία, συγκέντρωση, θέληση, πάθος και πώρωση εντός και εκτός γηπέδου. Σε αυτούς που είναι εντός γηπέδου, δεν είμαι εγώ που θα τους συμβουλέψει. Θα το κάνουν αυτοί που πρέπει και αυτοί που ξέρουν. Στους εκτός γηπέδου όμως θα απευθύνω μια παράκληση, ειδικά στους φιλάθλους μας που κάθονται στη δυτική κερκίδα.
Η κερκίδα αυτή λοιπόν πρέπει να ζωντανέψει και να βοηθήσει την ομάδα περισσότερο. Ο κόσμος της δυτικής είναι στην πλειοψηφία του μουρμούρης και αρέσκεται συνεχώς στην κριτική. Σπάνια σηκώνεται από την καρέκλα του και όταν αυτό συμβαίνει κάποιοι διαμαρτύρονται ότι δεν βλέπουν. Η κερκίδα δεν είναι καναπές, η κερκίδα θέλει παλμό και φωνή.
Ας αφήσουμε λοιπόν όλοι τις φτηνές δικαιολογίες και τη μουρμούρα και ας σπρώξουμε τους παίκτες μας να κερδίσουν τα εναπομείναντα παιχνίδια που θα μας δώσουν το πρωτάθλημα. Τότε, κάτω από τον εξώστη, ας μουρμουρίσουμε όσο θέλουμε. Τώρα, το μόνο που απαιτείται είναι υποστήριξη, φωνή, πάθος και πώρωση.
Φαίνεται ότι ο απόλλωνας έφτασε σε οριακό σημείο. Δεν εξηγείται αλλιώς ο ορισμός του Βασίλη στο παιχνίδι τους με την ΑΕΚ. Αφού δεν μπορούν να κερδίσουν αλλιώς, τους έβαλαν τον Βασιλάκη πάλι να καθαρίσει όπως έκανε πολλές φορές φέτος. Έτσι θα καταφέρουν να παραμείνουν στον αναπνευστήρα.
Δεν θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά, αλλά φαίνεται ότι μας έπιασαν αδιάβαστους πάλι. Μακάρι αυτή τη φορά να διαψευστώ. Πρώτιστη σημασία έχει όμως να κερδίσουμε εμείς τους χόχους. Όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Ή ταν ή επί τας λοιπόν!
“Δύο μαγικές λέξεις, δύο υπέροχες ιδεολογίες, δύο μεγάλες περηφάνιες, δύο δόξες και εν κατακλείδι, μια δεύτερη και τρίτη θρησκεία για μένα και όσους πίστεψαν στον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και κατ’ επέκταση στον ΑΠΟΕΛΙΣΜΟ”.