Η ομάδα μας είναι στο Μπακού για να δώσει ένα ύπουλο όπως πολύ πιθανόν να εξελιχθεί παιχνίδι. Ύπουλο γιατί αντιμετωπίζουμε μια θεωρητικά υποδεέστερη ομάδα αλλά ειδικά φανατισμένη για αυτό το παιχνίδι. Ύπουλο επίσης γιατί αγωνιζόμαστε σε ένα ασυνήθιστο αγωνιστικό χώρο ( θυμάστε τι έγινε στη Νορβηγία μέχρι να σκοράρει ο Ατόρνο) και ύπουλο ακόμα επειδή αναγκάζεται ο ΑΠΟΕΛ να αντιμετωπίσει τους φιλότουρκους Αζέρους με πολλές και σημαντικές απουσίες. Είναι αλήθεια ότι η χαρά μας όταν μάθαμε την κλήρωση, μετριάζεται τις τελευταίες μέρες λόγω των προβλημάτων με αποκορύφωμα των μαζεμένων απουσιών στην επίθεση. Δυστυχώς, προς το τέλος Αυγούστου η ομάδα μας δίνει ένα σημαντικό ευρωπαϊκό αγώνα χωρίς επιθετικούς και ο Γιοβάνοβιτς είναι υποχρεωμένος να καταφύγει σε λύσεις ανάγκης, όπως έκανε στη Νορβηγία και με τη βοήθεια της τύχης και του Χιώτη καταφέραμε να κερδίσουμε.Στο Μπακού χωρίς τον τραυματία Αίλτον Αλμέιδα, χωρίς το φετινό ερωτηματικό για πολλούς λόγους ( γνωστούς ή άγνωστους δεν έχει σημασία) Εστεμπάν Σολάρι, χωρίς τον πολυτιμότερος μας ποδοσφαιριστή στην Ευρώπη Γκουστάβο Μαντούκα και χωρίς να εμπιστευόμαστε ακόμα τον Μπούντιμιρ. Η ελπίδα μας επικεντρώνεται στον πανέξυπνο, καλά προετοιμασμένο και συνήθως τυχερό για τέτοιους αγώνες Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αλλά και στην εμπειρία αρκετών ποδοσφαιριστών. Αν τα καταφέρει και αυτή τη φορά ο ΑΠΟΕΛ να γίνει αφεντικό στην πρόκριση, τότε θα πρόκειται για πολύ μεγάλη επιτυχία.Το γιατί φτάσαμε στο σημείο να ανησυχούμε πριν από ένα φαινομενικά εύκολο παιχνίδι, δεν είναι της ώρας να αναλυθεί και ελπίζουμε να μην χρειαστεί να το αναλύσουμε ποτέ. Η ουσία είναι μία. Πως θα μπορέσει η ομάδα να ξεπεράσει όλα τα προβλήματα και ενδεχομένως τα κενά στο ρόστερ, ούτως ώστε την Πέμπτη 30 Αυγούστου να πανηγυρίσουμε την πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ μέσα σε ένα κατάμεστο και φλεγόμενο από πάθος ΓΣΠ.