Το ΑΠΟΕΛ φώναξε παρών στον πρώτο από μια σειρά αγώνων που πρέπει να κερδίσει έτσι ώστε να μπορέσει να βρεθεί το συντομότερο δυνατό στην κορυφή της βαθμολογίας. Η νίκη επί της Ανόρθωσης ήρθε δύσκολα αλλά δίκαια αφού τη θέλαμε περισσότερο, έστω και αν υπήρχαν τα γνωστά «νεκρά» διαστήματα στην απόδοση της ομάδας. Το ότι βρεθήκαμε πίσω στο σκορ και μπορέσαμε στο τέλος να πάρουμε το μοναδικό ζητούμενο που ήταν οι βαθμοί, δείχνει τις ψυχικές δυνάμεις και τη θέληση όλων. Και όλα αυτά μετά από μια ήττα που έφερε άγχος και πίεση σε όλους έστω και αν η διοίκηση για τους δικούς της καλούς; λόγους προτιμά να το μεταθέτει στον κόσμο.
Ήξεραν όλοι μετά τον αγώνα με το Παραλίμνι ότι η νίκη ήταν μονόδρομος με την Ανόρθωση, προκειμένου να επιστρέψει η αισιοδοξία στον κόσμο αλλά και για να παραμείνουμε κοντά στην κορυφή. Αυτό έγινε και τώρα όλοι προσδοκούν σε ανάλογη ή και καλύτερη συνέχεια. Και αυτό γιατί η ομάδα μας μπορεί και πρέπει να σταθεροποιήσει την απόδοση της σε ψηλότερα επίπεδα.
Όπως φάνηκε με την Ανόρθωση παίκτες-κλειδιά όπως οι Σολάρι και Χαραλαμπίδης δεν βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση γεγονός που επηρεάζει ολόκληρη την ομάδα. Ο προπονητής αλλά και οι ίδιοι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν για να βελτιώσουν την απόδοση τους, οπότε όσο πιο σύντομα γίνει αυτό τόσο πιο καλό θα γίνει το ΑΠΟΕΛ ως ομάδα.
Από την άλλη η επιστροφή του Μαρσίνιο μετά από ένα περίπου μήνα και η πρώτη συμμετοχή στο αρχικό σχήμα των Τρισκόφσκι και Μιχαήλ ήταν θετικά στοιχεία που δείχνουν ότι η μεσαία γραμμή έχει την ποιότητα και ποσότητα που θέλουμε. Ο Μαρσίνιο με το που μπήκε στον αγώνα έβαλε τη σφραγίδα του δίνοντας την ασίστ στον Σολωμού και έδειξε ότι είναι ο ιθύνων νους της ομάδας. Χωρίς αυτόν είμαστε προβλεπτοί και σίγουρα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να λειτουργούμε καλύτερα στις περιπτώσεις που θα απουσιάζει.
Το ζητούμενο πλέον είναι η συνεχής βελτίωση αφού υπάρχουν περιθώρια και μάλιστα μεγάλα. Μόνο έτσι θα δώσουμε συνέχεια στα νικηφόρα αποτελέσματα που είναι το ζητούμενο ενόψει των αγώνων που έρχονται με ΑΕΠ και Ομόνοια.