Επιτέλους, κυριαρχεί και πάλι αυτό το συναίσθημα που νιώθουμε κάθε φορά που έχουμε μπροστά μας μια πρόκληση. Είναι το ίδιο που νιώθαμε όταν πηγαίναμε στην Μπρατισλάβα, στο Βελιγράδι, στην Αγία Πετρούπολή, στο Πόρτο, στο Λονδίνο και σε κάθε άλλη γωνιά της γης όταν μας καλούσε το καθήκον. Είναι αυτό το σπάνιο ΑΠΟΕΛίστικο συναίσθημα που ξαφνικά γιγαντώνεται μέσα μας κάθε φορά που έχουμε μια πρόκληση μπροστά μας. Αυτό που κανείς εκτός ΑΠΟΕΛ δεν μπορεί να καταλάβει γιατί απλά δεν το έχει ζήσει ποτέ. Είναι αυτό που κοιτάζοντας στα μάτια κάθε ΑΠΟΕΛίστα επιβεβαιώνεις ότι βρίσκεται στον ίδιο ακριβώς γαλαζοκίτρινο παλμό και ετοιμότητα.
Είναι ένα μείγμα πίστης, αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης που μας ενώνει και μας κάνει τόσο δυνατούς που να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε πρόκληση με σεβασμό αλλά ταυτόχρονα χωρίς κανένα απολύτως φόβο. Αντλούμε δύναμη από την μακρόχρονη εμπειρία μας στα δύσκολα, την ιστορία μας απέναντι σε τεράστιες προκλήσεις και το πάθος μας για επίτευξη συγκεκριμένου στόχου.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, που από την πρώτη μέρα της εβδομάδας ο φόβος της Αελ εκδηλώθηκε έντονα. Η ανάγκη να περιορίσει τους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ που θα βρεθούν στο Τσίρειο φανέρωσε με τον πιο λαμπερό τρόπο τον τρόμο που τους κυριεύει. Οι δηλώσεις του εξυπνόβλακα, επιβεβαιώνουν ότι αναγνωρίζει την αποφασιστικότητα που υπάρχει σε όλο το οικοδόμημα του ΑΠΟΕΛ και ξέρει ότι αυτό δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει.
Δεν είμαστε απλά έτοιμοι, γεννηθήκαμε έτοιμοι. Ας αποφασίσουν με πόσους ΑΠΟΕΛίστες θέλουν να τα βάλουν και να μας ενημερώσουν. Τα λέμε το Σαββάτο….