Mε κάθε επισημότητα ο Μισέλ Πλατινί ανακοίνωσε την απόφαση του να διεκδικήσει τον προεδρικό θώκο της ΦΙΦΑ, μετά την παραίτηση του Ζεπ Μπλάτερ, θέλοντας από «πρώτος στο χωριό» να γίνει όχι… δεύτερος, αλλά πρώτος και καλύτερος στην πόλη πια! Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ μόνο έκπληξη δεν αποτελεί η απόφαση του «Platoche», η οποία κυκλοφορούσε στα ποδοσφαιρικά πηγαδάκια από την περασμένη Τετάρτη.
Ο πρώτος πολίτης του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αφού μέτρησε τα κουκιά και τα έβαλε κάτω μετά από τις συναντήσεις που είχε το τελευταίο διάστημα με εκπροσώπους των συνομοσπονδιών, είδε ότι είναι πρόσωπο κοινής αποδοχής, πράγμα που οδήγησε στο να ανάψει το πράσινο φως της υποψηφιότητας του.
Μετά από σειρά συναντήσεων στη Ζυρίχη το Σαββατοκύριακο που πέρασε, φαίνεται πως εξασφάλισε την στήριξη των εκπροσώπων τόσο της Νότιας Αμερικής όσο και της Βόρειας- Κεντρικής Αμερικής! Από τη στιγμή που είχε τη δεδηλωμένη από την Ευρώπη, πήρε τη μεγάλη απόφαση όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο!
Είναι ελπίδα για το άθλημα γιατί μπορεί να ελπίζει πως θα βγει από την εσωστρέφεια και πως θα εξαγνισθεί σε ένα σημαντικό ποσοστό, για τις πολλές αμαρτίες του.
Η αλήθεια είναι πως ο ισχυρός άνδρας της ΟΥΕΦΑ, που επανεξελέγη μόλις τον περασμένο Μάιο για μια τρίτη θητεία, δεν είναι ούτε άμεμπτος, ούτε αλάνθαστος. Επίσης σε καμία των περιπτώσεων δεν αποτελεί «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» που θα εξαγνίσει σε ένα βράδυ τη σαθρότητα που τρώει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ο Γάλλος είναι ο άνθρωπος που θεωρείται ο πλέον ικανός να βάλει σε μια τάξη τα ζητήματα που αφορούν την παγκόσμια ομοσπονδία και να την απαλλάξει επιτέλους από τα φαντάσματα που τη στοίχειωναν όλα αυτά τα χρόνια.
Τα θεμέλια της διαφθοράς που εξάπλωσε ο Μπλάτερ, συνεχίζοντας το έργο του Ζοάο Χαβελάνζε είναι ισχυρά και χρειάζεται δυναμίτης για να τα ισοπεδώσει.
Το ερώτημα είναι αν μπορεί αυτός ο «δυναμίτης» να είναι ο Μισέλ Πλατινί. Είτε συμφωνείς με τις αποφάσεις του Γάλλου, είτε όχι, δε μπορείς να μην παραδεχθείς πως σε γενικές γραμμές η πορεία του στην ΟΥΕΦΑ όλα αυτά τα χρόνια έχει θετικό πρόσημο. Οχι μόνο δεν τίναξε στον αέρα όσα έχτιζε ο προκάτοχος του Γιόχανσον, αλλά έβαλε τα τελευταία οκτώ χρόνια ακόμα ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα που λέγεται ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Στην πορεία του στο θρόνο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ο Πλατίνι είχε ένα προσόν. Λειτουργούσε κυρίως ως ποδοσφαιριστής και λιγότερο ως παράγοντας. Ο κορυφαίος Γάλλος παίκτης του αιώνα, όπως τον ανακήρυξε το France Football, δεν ξέχασε ποτέ -ακόμα και όταν μπήκε στα γυαλισμένα παπούτσια του «κυρίου προέδρου»- πως ήταν να παίζεις μπάλα.
Η διεύρυνση των ομάδων στις διοργανώσεις, η αλλαγή διεξαγωγής του Euro που αποδείχθηκε ορθή παρά τις πρώτες αντιδράσεις, αλλά και η εξέλιξη του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα είναι δικές του ιδέες.
Οπως δική του επιλογή ήταν να ξεφύγει από το συντηρητισμό και την εσωστρέφεια και να κάνει το άθλημα πιο ανθρώπινο.
Ο Πλατινί προσπάθησε να εξισώσει τα πράγματα ενώπιον ενός κοινού προϊόντος, το οποίο θέλει να το κάνει πιο προσιτό και πιο ευέλικτο. Αυτός είναι και ο σκοπός άλλωστε της απόφασης να διεξαχθεί σε πολλές πόλεις το επετειακό Euro 2020, με αφορμή τα εξήντα χρόνια που συμπληρώνει η διοργάνωση, σε μια προσπάθεια τα πάρουν όσο το δυνατόν περισσότεροι ένα μικρό κομμάτι από την ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική πίτα.
Κορωνίδα της ορθής δουλειάς το γεγονός πως επί των ημερών του τα έσοδα της ΟΥΕΦΑ, έφτασαν το 1.7 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα 890 εκ. περίπου, που ήταν πριν αναλάβει.
Ο Πλατινί με τα σωστά του και τα λάθη του, μοιάζει να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάλληλη θέση. Θαυματοποιός δεν μπορεί να γίνει σε ένα βράδυ, όμως μπορεί να κάνει τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που είναι επιτακτικές. Οπως μπορεί να δώσει κύρος και αξιοπιστία σε μια ομοσπονδία που πλήττεται από σκάνδαλα και αμαρτίες.
Στην θητεία του στην ΟΥΕΦΑ τα κατάφερε. Η λογική λέει πως μπορεί να πετύχει και στην ΦΙΦΑ. Ο ίδιος έχει δηλώσει πως «μερικά παιχνίδια τα κερδίζεις, μερικά τα χάνεις και σε μερικά παίρνεις ισοπαλία». Το παιχνίδι του στην ΟΥΕΦΑ το κέρδισε… Μένει να κάνει το ίδιο και στη ΦΙΦΑ.